Εαυτούληδες!

Σήμερις θα ήθελα να θίξω κάτι που παρατηρώ πολύ καιρό τώρα και όλο δεν το γράφω. Άσχετο θα φανεί με την εποχή, την κατάσταση, τις συνθήκες, ωστόσο, θα μου επιτρέψετε, να το θεωρώ πολύ σχετικό, συγκεκριμένα πολύ πιο σχετικό από όσο δείχνει αρχικά. Περιγράφω τη σκηνή ευθύς αμέσως για να γίνω σαφής: Είμαι στο δρόμο με το αυτοκίνητο, έχει κίνηση ή φανάρι κόκκινο. Είμαι σε σημείο που δεν ενοχλώ να περάσει κάποιος κάθετα το δρόμο, αλλά ο πίσω μου έχει κάνει τη βλακεία να κλείσει λίγο με τον ποπό του αμαξιού του το δρόμο κι έχει κολλήσει όσο μπορεί πάνω στο δικό μου αυτοκίνητο, γιατί οι άλλοι που θέλουν να περάσουν τον βρίζουν, του κορνάρουν κτλ. Εντάξει, θα το δεχτώ ότι έκανε βλακεία, δεν έπρεπε να κλείσει το δρόμο, συμφωνώ. Αλλά την έκανε! Ο μπροστινός μου έχει χώρο μπροστά του και το βλέπω από τη βιτρίνα που έχω στο πλάι μου. Αν του κορνάρω, θα με βρίσει, αλλά ακούει έτσι κι αλλιώς τις κόρνες των άλλων που βρίζουν τον από πίσω μου. Κι όμως δεν ξεκουνιέται να πάει λίγο μπροστά, γιατί έχει βγάλει το πόδι από το συμπλέκτη, έχει βάλει νεκρά, μπορεί να έχει και χειρόφρενο και βαριέται να κάνει συνέχεια την κίνηση με την πρώτη για να ξεκινήσει το αυτοκίνητο. Ερωτώ, λοιπόν! Πόσο αναίσθητος, παρτάκιας, εαυτούλης και ηλίθιος είναι αυτός ο οδηγός; Πόσο βλαμμένος είναι αυτός ο οποιοσδήποτε άνθρωπος που φέρεται έτσι, προφανώς όχι μόνο στο αυτοκίνητο, αλλά και σε πολλά άλλα στη ζωή του; Αυτός που &%στηκε για το αν ο συνάνθρωπος του είναι σε δύσκολη φάση και μπορεί να κάνει κάτι απλό κι εύκολο να τον βοηθήσει και δεν το κάνει; Θα απαντήσω κιόλας γιατί μονολογώ!

 Π-Α-Ρ-Α   Π-Ο-Λ-Υ!!!

Τόσο πολύ που θέλω να κατέβω από το αμάξι και τον βαρέσω. Τόσο πολύ που θέλω να του κορνάρω μέχρι να ξεκουφαθεί και να ξυπνήσει από το λήθαργο της αναισθησίας που τον δέρνει και να συνειδητοποιήσει ότι στο δρόμο, όπως και στην κοινωνία, δεν ζει μόνος του, αλλά τυχαίνει να υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, που, δυστυχώς, εξαρτώνται και από αυτόν για να συνεχίσουν να ζουν, να πάνε στις δουλειές τους, στο σπίτι τους κτλ. Βαρέθηκα πια όλους τους εαυτούληδες ανθρώπους!

Φυσικά όλο το παραπάνω ξέσπασμα δεν είναι γιατί κάποιος δεν προχωρούσε λίγα μέτρα στο δρόμο με το αυτοκίνητό του. Είναι γιατί υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω με αυτή τη γαϊδουρία στον εγκέφαλο και στην ψυχή που δεν δίνουν δεκάρα για όλους τους άλλους, με αρχή ίσως την οδηγική συμπεριφορά. Ας μην βιαστεί κανείς να πει ότι λέω κάτι γελοίο κι ότι επειδή κάποιος φέρεται έτσι στο αμάξι, φέρεται και παντού. Αν δεν φέρεται έτσι παντού, λίγο δύσκολο να γίνεται γαϊδούρι μόνο μπροστά από το τιμόνι, γιατί η γαϊδουριά είναι "κατάσταση ψυχής" κι όχι "κατάσταση" σκέτο. Επίσης, δεν μπορεί να του έτυχε του καθενός μια φορά που ήταν πολύ κουρασμένος στο αυτοκίνητο, διότι τότε έχω πέσει εγώ σε όλους τους κουρασμένους οδηγούς που κατά τα άλλα είναι μια χαρά άνθρωποι!

Από όλους αυτούς δεν θα βγάλω και τον εαυτό μου! Έχω υπάρξει κι εγώ μια δυο φορές γαϊδούρα και βαρέθηκα να βάλω ταχύτητα και να πατήσω γκάζι, αλλά αμέσως θυμήθηκα ότι δεν κάνουν έτσι οι άνθρωποι και ότι είναι ηλιθιότητα να ενοχλώ και να νευριάζω έναν άνθρωπο επειδή απλώς βαριέμαι και κουνήθηκα. Δεν διεκδικώ παράσημο, μάλλον αυτό της ανοιχτής παλάμης μου αξίζει που εξακολουθώ και ανέχομαι όλους αυτούς, αλλά δεν γίνεται να μην δείχνει αυτό πολλά... δυστυχώς πάρα πολλά για την κοινωνία στην οποία ζούμε και κατά τη γνώμη μου εξηγεί και πολλά από τα γιατί που μας βασανίζουν για το πώς γίναμε έτσι!

Γι' αυτό στο δρόμο κοιτάμε και κανά καθρέφτη να δούμε αν ενοχλούμε κάνεναν άνθρωπο! Όλοι μας!