Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και παρά τη μούρλα των ημερών και το γεγονός ότι τρέχω σαν το βέγγο μέρες τώρα, έκανα μια παύση να ετοιμάσω γλυκάκια για τις γιορτές, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, μπισκότα! Θα έρθουν κι άλλα, σιγά σιγά! Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες! Πρώτη φορά τα έκανα όλα αυτά τα γλυκά, δεν τα είχα ξαναφτιάξει, αλλά ευτυχώς, πέτυχαν!
για να μην μπερδευόμαστε, δεν είναι τίποτα κακό, είναι απλώς χρωματιστή ζάχαρη που έφτιαξα με χρώματα ζαχαροπλαστικής!
περισσότερα χρώματα!!!!
τα μπισκότα σκέτα!
η κουζίνα στα κακά της χάλια!
τα μπιθκότα σχεδόν έτοιμα!
τα μπιθκότα έτοιμα!
τα μπιθκότα στολισμένα!
Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!! Υγεία και ευτυχία και περισσότερα χαμόγελα!!!!
Μιας και οι μέρες που ζούμε είναι δύσκολες, περίεργες, δεν μας αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, θυμήθηκα ένα όμορφο τραγούδι, που λέει πολλά και έχει ουσία. Διότι τελικά, αν υπάρχει κάτι στη ζωή που μας κρατάει και θα πρέπει να μας κρατάει είναι η αγάπη. Η φιλική, η ερωτική, η οικογενειακή αγάπη! Αγάπη σε όλες τις μορφές, αγάπη όλων των ειδών, αγάπη που, αν τη νιώσουμε, είμαστε τυχεροί! Ας πάρουμε, για παράδειγμα, την αγάπη των γονιών μας προς το πρόσωπό μας, που τη θεωρούμε δεδομένη, αλλά ποτέ δεν πρέπει να είναι, και που είναι αγάπη άνευ όρων και φραγμών! Παντοτινή, βαθιά και αδιαπραγμάτευτη... Κι όποιος δεν το πιστεύει, ας θυμηθεί τη μαμά του που κλείνει την πόρτα όταν έχει κρύο, για να μην κρυώσει το παιδί της (το γαιδούρι της δλδ, στα 30 του...) και του φτιάχνει φαγητό αν δεν έχει φάει του σκασμού, παρόλη τη δική μας γκρίνια ότι μας "έπρηξε"! Αγάπη σε όλες τις μορφές, όπως είπαμε!
Αγάπη είναι,
να θες τον άλλον έτσι όπως είναι,
και να πιστεύεις πως
για σένα είναι το ιδανικό.
Αγάπη είναι να λες στον άλλον
όπως είσαι μείνε
και όχι να του λες για μένα γίνε
ρούχο δανεικό.
Αγάπες σαν κι αυτές
δεν είναι αληθινές,
να γίνω κάτι άλλο μη μου λες.
Είμαι αυτό που είμαι και
δεν πρόκειται ν' αλλάξω για κανένα.
Είμαι αυτό που είμαι και
μ' αρέσει έτσι όπως είμαι ακριβώς.
Είμαι αυτό που είμαι και
δεν πρόκειται ν' αλλάξω ούτε για σένα,
Έτσι έχω μάθει να αγαπάω κι αν σ' αρέσει έχει καλώς.
Γιατί αυτό που είμαι
είν' η αλήθεια.
Αυτό που είμαι είν' η ζωή μου,
αυτό που είμαι σ' αγαπάει,
αυτό το τίποτα ή το κάτι,
αυτό μωρό μου είμαι εγώ,
εγώ...
Αγάπη είναι,
ν' ακούς αγγέλους να σου τραγουδάνε,
Θεούς και δαίμονες να σου μιλάνε,
λόγια μαγικά.
Αγάπη είναι να έχεις όλα αυτά
που δεν υπάρχουν και να αφήνεις
όλοι οι άλλοι να 'χουν πράγματα υπαρκτά.
Αγάπες σαν κι αυτές
δεν είναι αληθινές
να γίνω κάτι άλλο μη μου λες...
Στίχοι: Νίκος Καρβέλας Μουσική: Νίκος Καρβέλας Πρώτη εκτέλεση: Άννα Βίσση
Μαυρίλα τέλος! Κοντινούς στόχους, βραχυπρόθεσμα όνειρα, εφικτά, προσιτά! Μεγάλη μέρα η 18η Ιανουαρίου! Ας ελπίσω το καλύτερο, θα προσπαθήσω γι αυτό, θα προσεύχομαι γι αυτό, θα το πετύχω! Κι αν χάσω την αισιοδοξία μου ξανά, δεν πρέπει να με συνεφέρει κανένας παρά μόνο ο εαυτός μου! Μεγάλο στοίχημα!
Κι όπως λέει και το τραγούδι:
"Σ’ ό,τι και να κάνω βάζω πάντα την ψυχή
σύντροφος πιστός ναι σε κάθε μου στιγμή
όλα όσα έκανα και όλα όσα έχασα
μ’ όλο μου το είναι τα κυνήγησα δεν ξέχασα
είμαι μαχητής και το ξέρω απ’ την αρχή
στο παιχνίδι αυτό δεν αντέχουνε πολλοί
όσο δυναμώνουν οι παλμοί κι οι σφυγμοί
δε θα αφήσω το όνειρο ποτέ μου να χαθεί
ειμαι απ’ τους ανθρώπους που δουλέυουν νύχτα μέρα
και όταν βλέπουν στόχους τα κάνουν όλα πέρα
έχω ένα όνειρο κοιτάω μόνο μπροστά
δεν το αφήνω να χαθεί τα κάνω όλα σωστά
εφτασα ως εδώ χάνω ό,τι κερδίζω
με πάθος ό,τι βρω την τύχη μου ορίζω
έχω τώρα πια μια και μόνο επιλογή
να κάνω αληθινό ό,τι εχω φανταστεί".
Today, έχω τα γενέθλια μου, γίνομαι 25 ετών! Όπως μου επισήμανε και η φίλτατη αδελφούλα μου ζω το 1/4 ενός αιώνα ήδη! Ε ρε γλέντια! Τα γενέθλια μου φέτος ήταν ιδιαίτερα, πολύ ξεχωριστά, πρωτόγνωρα, μαγικά, ανέλπιστα όμορφα! Δεν γιόρτασα ακριβώς σήμερα γενέθλια, γιορτάζω γενικώς εδώ και τρεις μέρες, το απαιτούν οι περιστάσεις, το φωνάζει η καρδιά μου! Η αδελφή μου μου έφτιαξε ένα ωραιότατο cheesecake oreo, οχι τιραμισού, cheesecake είναι... μερικοί μερικοί τα μπερδεύουν! Έκανα πολλά κι ενδιαφέροντα αυτές τις μέρες, έφαγα, γέλασα, περπάτησα, μαγείρεψα, ένιωσα ελεύθερη και πάνω από όλα ευτυχισμένη! Ευτυχισμένη με απλά πράγματα, κι αυτό θέλω να τονίσω σε αυτή την ανάρτηση. Δεν χρειάζεται να έχεις πολλά λεφτά για να είσαι ευτυχισμένος, αρκεί να νιώθεις καλά μέσα σου και να έχεις την οικογένεια σου ή φίλους ή τον άνθρωπο σου να σε φροντίζει, να σε προσέχει, να κάνει τις απλές και καθημερινές στιγμές κάτι πολύ ξεχωριστό και καινούργιο, μολονότι είναι το πιο συνηθισμένο πράγμα στον κόσμο! Επίσης συνειδητοποιώ μέρα με τη μέρα πόσο δυναμώνουν τα συναισθήματα, πόσο πιο βαθιά γίνονται όσα νιώθεις για τον άλλον και για όλα αυτά αρκούν πάλι απλές καθημερινές κινήσεις που είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά... Δώστε σημασία σε αυτές τις λεπτομέρειες, καμιά φορά αυτές δίνουν την ουσία...
Παραθέτω φωτογραφίες από τις γενέθλιες μέρες, δεν γιόρταζα μόνη μου...
Cheesecake oreo by faioni... γιάμι!
Επίσης...
Ένα για μένα.. ένα για σένα...
Δεν θα μπορούσα βέβαια να παραλείψω ένα τραγικό τραγούδι που κυριολεκτικά με ανάγκασε η αδελφή μου να ακούσω προχθές, που είναι λέει το καινούργιο χιτ της εποχής...
Γαμώτη... Δεν είμαστε καλά, παιδιάααααααααααααααα!!!
Γιάννη, αυτός ο κόσμος πραγματικά θα μας τρελάνει!
Μπρρρρρ....
Μολονότι δεν το συνηθίζω, διέκοψα το φαγητό μου για να μοιραστώ μαζί σας τη χαρά μου! Τις τελευταίες μέρες, επειδή έχουμε πάρει 1-2 κιλάκια στα μπουτάκια, έτρωγα πρωτεΐνες μόνο! Χωρίς φρούτα, λαχανικά, υδατάνθρακες κτλ. Για πιο γρήγορα αποτελέσματα! Όμως... Επειδή δεν είδα τα αποτελέσματα που ήθελα κι επειδή είχα γίνει μουρτζούφλα και κακόκεφη χωρίς λόγο, τα πήρα στο κρανίο και αποφάσισα να φάω σήμερα το βράδυ μια γερή σαλάτα να έρθω στα ίσα μου, με το μαρουλάκι μου το πράσινο πράσινο! Εν τω μεταξύ, είχα πάρει πριν από καιρό, μια κρέμα μπαλσάμικου, όχι το απλό ξύδι μπαλσάμικου, μια κρέμα του που την έψαχνα πολύ καιρό, γιατί την είχα φάει σε μαγαζί κι είχα ξετρελαθεί, αλλά περίμενα να βγουν τα μαρούλια για να τη δοκιμάσω γιατί σε ντομάτα δεν ξέρω πόσο καλή είναι. Η συνταγή της ευτυχίας μου απόψε λοιπόν είναι απλή:
1 μαρούλι πλυμμένο και κομμένο σε μεγάλα κομμάτια με το χέρι
1κ.σ ελαιόλαδο (όχι κι απαραίτητο από ό,τι βλέπω)
2-3 κ.σ κρέμα μπαλσάμικου ή όσο ξινό το θέλει ο καθένας
αλάτι, πιπέρι
γραβιέρα ή παρμεζάνα τριμμένη μέσα και κομματάκια απέξω για ντεκόρ
λίγα καρύδια χοντροκομμένα
Είχα καιρό να φάω τόσο νόστιμη σαλατούλα και τη γουστάρω τρελά, γι αυτό και την ποστάρω! Τρελή ισορροπία αλμυρού, ξινού κι ολίγον γλυκού, καθότι η κρέμα είναι ελαφρώς γλυκιά!
Καλή μου όρεξη! Δοκιμάστε την, δεν θα χάσετε!
* την κρέμα μπαλσάμικου την βρήκα με ψάξιμο στον Σκλαβενίτη και μετά το άνοιγμα θέλει ψυγείο!
Πρωτομηνιά σήμερα, είμαι καλό κι ευγενικό παιδί, κι είπα να πω καλό μήνα! Καλό μήνα, λοιπόν, σε όλους μας! Να είμαστε υγιείς και χαμογελαστοί. Πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι και δεν ξέρω αν θέλω να του πω να πάει στο καλό και να μας γράφει ή αν θέλω να το ευλογώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Με δίδαξε όσα δεν κατάφερε η ζωή μου να μου διδάξει στα 25 αυτά χρόνια.. Συνέβησαν πολλά γεγονότα, ευχάριστα, δυσάρεστα, τα περισσότερα ευχάριστα και τελικά τώρα που το σκέφτομαι, όλα στη ζωή μας έρχονται για καλό, ευχάριστα καταλήγουν, μολονότι στην αρχή μπορεί να μην τους πολυφαίνεται! Την έχω δει αλλιώς τη ζωή τελευταία! Δεν είμαι σε κανένα ροζ συννεφάκι, δεν πετάω στα σύννεφα, ούτε σαν χαζή κοιτάω γύρω μου χωρίς να καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Απλώς ήθελα πολλούς μήνες τώρα να πάω τη ζωή μου ένα βήμα πιο κάτω και νομίζω ότι πήγε αρκετά βήματα παρακάτω, γιατί το ποθούσα όσο δεν πόθησα τίποτα μέχρι τώρα. Είχα αισθανθεί ότι αυτό ήταν, είχε φτάσει εκεί που μπορούσε, έπρεπε να κυλήσει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο και κύλησε... Θα μπορούσε να πάει και χειρότερα, θα έλεγε μια αντιδρώσα ψυχή που έχω στο νου μου... Ναι, θα μπορούσε όντως να πάει και χειρότερα, πιθανότητες είναι, αλλά οι πιθανότητες είναι με το μέρος σου όταν πραγματικά ποθείς κάτι και δίνεις τον εαυτό σου στο ότι θα γίνει, κι ας γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Είναι και κάτι άλλο... Τελευταία, ανησυχώ πχ για κάτι, όπως ότι θέλω να βρω μια επιπλέον δουλίτσα, να βγάλω κάποια χρήματα, όχι προς αποταμίευση, αλλά προς επιβίωση και εκεί πάνω στην ανησυχία και στη μαυρίλα ότι όλα είναι σκατά κι αφού δεν βρίσκουν οι άλλοι, εγώ γιατί να βρώ, κάπου εκεί, λοιπόν, διαλύει ένα βέλος τη σκοτεινιά μου, ωσάν τον Σούπερμαν που διασχίζει τους αιθέρες, και κάτι μέσα στο κεφάλι μου, όχι στην καρδιά μου, στο κεφάλι μου (πολύ σημαντική διευκρίνηση) φωνάζει ότι κάτι θα γίνει, μην ανησυχείς και μην στεναχωριέσαι, θα βρεθεί λύση! Και ξαφνικά, μολονότι δεν είναι το φυσικό μου, ηρεμώ... λες και πιστεύω τη φωνούλα στο κεφάλι μου... Μέχρι τώρα, όλα καλά, σχεδόν όλα έρχονται έτσι όπως τα υπολογίζω, ή κι αν δεν έρχονται έτσι ακριβώς, προκύπτουν ευκαιρίες για άλλα πράγματα που μπορεί να μην τα είχα σκεφτεί ή φανταστεί. Αλλά κάτι συμβαίνει, δεν με αφήνει έτσι η ζωή, ο Θεός, η τύχη, η μοίρα, ο καθένας το βαφτίζει όπως θέλει. Κι αυτό, ξέρετε, δεν είναι πάντα θετικό, μπορεί να προκύπτουν και προβλήματα και δυσκολίες κι αναβολές. Αλλά νιώθω ότι τότε πεισμώνω χειρότερα, τότε πωρώνομαι περισσότερο για όσα θέλω και όσα ποθώ, τότε νιώθω μεγαλύτερη σιγουριά ότι όλα θα γίνουν! Παρηγοριέμαι, γιατί οι δυσκολίες είναι για αυτούς που μπορούν να τις αντέχουν κι εγώ δεν γεννήθηκα ηττημένη, γεννήθηκα επιζώσα, όπως πιστεύω ότι έχουμε γεννηθεί οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας! Αρκεί να ακούμε αυτή τη ρημάδα τη φωνή στο κεφάλι! Avanti λοιπόν, για τα καλύτερα!
Τώρα τελευταία έχω πρήξει τους ανθρώπους που αγαπάω με τη θετική σκέψη και το πώς μπορούμε να προκαλέσουμε, ουσιαστικά, αλλαγές στη ζωή μας με τη βοήθεια και την ευεργετική επίδραση του μυαλού μας, που πρέπει να εστιάζει σε θετικά στοιχεία και να διώχνει μακριά οποιαδήποτε αρνητική σκέψη. Θα επανέλθω σε αυτό εν καιρώ. Το θέμα σήμερα είναι άλλο. Είναι πολύ δύσκολο να κάνεις πράξη αυτά που λέμε εδώ τώρα, ειδικά όταν συμβαίνουν στην καθημερινότητά σου όλα τα κουλά και τα αναπάντεχα. Ήμουν και είμαι από τους πολλούς, άλλωστε, που το σλογκανάκι του Κοέλιο "όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις" το θεωρώ μεγάλη πατάτα, για να μην πω τίποτα χειρότερο! Δυστυχώς υπάρχει και ο νόμος του Μέρφι, όταν κάτι είναι να πάει στραβά, θα πάει στραβά! Οπότε, δεν αρκεί να το θέλεις μόνο πολύ, πρέπει να βοηθήσουν και οι συνθήκες... Ναι, αλίμονο, χωρίς τις συνθήκες που πάμε; Ωστόσο, μέσα από τη δαιδαλώδη μου σκέψη τούτη θέλω να πω απλώς ότι στα δύσκολα είναι ακόμα πιο δύσκολο αλλά και συνάμα πιο σημαντικό να σκεφτόμαστε τη θετική πλευρά των πραγμάτων, να μην απογοητευόμαστε και να πιστεύουμε ότι και μέσα από τις αντιξοότητες θα βγούμε δυνατοί! Κι όπως μου είπε και προχθές μια μεγαλύτερη σε ηλικία γνωστή αρκεί να φαντασιώνεσαι την εικόνα του ονείρου σου, αρκεί να κάνεις εικόνα ζωντανή στο μυαλό σου αυτό που πραγματικά θέλεις να σου συμβεί... και θα συμβεί... Το έχω ζήσει, το έχω πάθει, το ξέρω... Δοκίμασε το και δεν θα χάσεις! Αλλά με απόλυτη πίστη στην εικόνα που έχεις στο νου σου, όχι με ημίμετρα, δώσε όλη σου τη θετική σκέψη σε αυτό που ονειρεύεσαι, κι απλά δέξου ότι οι καταστάσεις και η ζωή δεν έχουν παρά να σε βοηθήσουν. Ποιός θέλει να σε έχει αντίπαλο άλλωστε; Γι αυτό σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι, γιατί όπως λέει κι ένας του στίχος: "για ένα λόγο απλά θα τα καταφέρω"! Τόσο απλά! Δεν γίνεται αλλιώς! ααααα!!! και Πολλά Χρόνια!!!
Μάλλον κάτι ξέρω
Όταν παγώνουν όλα δε ρωτάς ποιος φταίει
η αγκαλιά του άλλου πας να δεις αν καίει
μα η σιωπή σου απόψε συνεχώς μου λέει
να φύγω μακριά σου να χαθώ
Μήνες,λεπτά και χρόνια δίπλα σου έχω μάθει
να πέφτω με τα μούτρα στου έρωτα τη μάχη
μαζί σου η καρδιά μου ό,τι και να πάθει
θα μοιάζει μαγικό
Για να κλείνω πληγές μάλλον κάτι ξέρω
για να σβήνω ενοχές μάλλον κάτι ξέρω
Ό,τι λείπει απ΄το χθες πίσω θα στο φέρω
θα αγωνιστώ και για τους δυο
Για να βγαίνω μπροστά μάλλον κάτι ξέρω
παίζω με τη φωτιά μάλλον κάτι ξέρω
για ένα λόγο απλά θα τα καταφέρω
σ΄αγαπώ πολύ και για τους δυο
Όταν αλλάζουν όλα προσπαθείς να χτίσεις
απ΄την αρχή και πάλι γέφυρες και λύσεις
εύκολο είναι όλα να τα διαλύσεις
έτσι απλά μια νύχτα μια στιγμή
Δε θα δικαιολογήσω από εμάς κανένα
μέσα σου το γνωρίζεις νοιάζομαι για σένα
η σχέση είναι δρόμος με κομμένα φρένα
ας τρέξουμε μαζί
Σ΄αγαπώ πολύ έτσι είμαι εγώ
Στίχοι: Θάνος Παπανικολάου Μουσική: Βασίλης Γαβριηλίδης Πρώτη εκτέλεση: Κωνσταντίνος Αργυρός
Δεν ξέχασα το blog μου, δεν το παράτησα, απλώς είχα πολλά στο νου μου τις τελευταίες μέρες , γίνονται και διάφορα κι έτσι έμεινα μακριά σου, αγαπημένο μου blogaki! Σήμερα γράφω γιατί συνειδητοποίησα μερικά πράγματα που φαίνονται απλά, αλλά έχουν πολύ γούστο να τα καταλαβαίνεις στην ουσία τους. Έχω μια συνήθεια εδώ και χρόνια, ως γνήσια Παρθένος που στην καθημερινότητα και στη δουλειά φτιάχνει και ακολουθεί πιστά ένα πρόγραμμα, να δημιουργώ ένα είδος προγράμματος, σαν ημερολόγιο στο οποίο κυκλώνω τις σημαντικές μέρες του επόμενου διαστήματος που κάτι σημαίνουν για μένα, είτε γιατί κάτι έχω να κάνω, κάτι έχω να θυμηθώ, κάτι θα συμβεί εκείνες τις μέρες κι είναι ωραίο να ξέρω μετά ότι αυτές οι μέρες πέρασαν κτλ. Έφτιαχνα, λοιπόν σήμερα ένα τέτοιο πρόγραμμα και παρατήρησα μερικά πράγματα. Πρώτον, είναι πολύ μικρό σε σχέση με τα όσα έφτιαχνα μέχρι πρότινος, δηλαδή ουσιαστικά ξεκινάει από αύριο και τελειώνει τέλη Σεπτεμβρίου! Συνήθως τα προγράμματά μου ήταν για δυο μήνες και... Γι΄αυτό πάντα όταν τα έφτιαχνα ήταν και μαζεμένα, και παρόλο που ήταν πολύς καιρός έδειχνε ένα πυκνό πράγμα που λίγο με έπνιγε. Τώρα είναι αραιογραμμένο και μοιάζει τόσο μικρό... Δεύτερον, συνειδητοποίησα ότι είναι μόλις 6 εβδομάδες... Μέχρι πριν από λίγο καιρό, αυτά που μετρούσα για να περάσει ένα διάστημα που ήθελα ήταν πάνω από 10 εβδομάδες, μου φαινόντουσαν ατέλειωτα και πίστευα ότι ο χρόνος δεν θα τελειώσει ποτέ! Αλλά τώρα νιώθω ότι είναι λίγο το χρονικό διάστημα και θα περάσει και σύντομα, γιατί υπάρχουν άλλα, που μας περιμένουν στη γωνία, να πάρουν το ρόλο τους, τη θέση τους στη ζωή μας, εν προκειμένω στη ζωή μου! Θα κάνω λοιπόν κι εγώ σαν τους αστρολόγους και θα πω:
Μέρες που χρειάζεται προσοχή, συγκέντρωση, τύχη, πίστη, θετική σκέψη, προσπάθεια, μέρες που χρειάζεται απλώς αγάπη και καλή διάθεση! Ό,τι και να θέλουν οι μέρες που έρχονται και οι μέρες που θα έρθουν... θα είμαι εδώ, πρώτα ο Θεός, να τις ζήσω, να τις απολαύσω, να τις αντέξω, να τις περάσω! Κι όλα θα πάνε καλύτερα μετά!
Κάντε κι εσείς ένα προγραμμάτι, ακούτε και την παλιά Παρθένο, κάτι ξέρει, βοηθάει το πρόγραμμα! Κι όταν περνάει η μέρα, σβήστε την με μανία κι ανακούφιση που έφυγε, αν σας ταλαιπώρησε! Και σκεφτείτε θετικά, έφυγε, δεν μπορεί να ξανάρθει, την έχετε ήδη εκδικηθεί, αν ήταν κακιά μαζί σας! Δεν μπορεί να σας ξαναενοχλήσει, ΠΕΡΑΣΕ!!!
Αύριο είναι Δεκαπενταύγουστος! Γιορτάζει και η μανούλα μου, μιας και λέγεται Μαρία κι είπα να της φτιάξω μια τούρτα για το καλό! Φαίνεται καλή, θα επανέλθω με σχόλια και εντυπώσεις όταν κοπεί η τούρτα, προς το παρόν είναι ολάκερη, χωρίς απώλειες!
Φτάσαμε χαζά χαζά στα μέσα και αυτού του μήνα. Τελειώνει το καλοκαίρι, παίδες. Πλησιάζει ο Σεπτέμβρης, αρχίζουν σιγά σιγά οι δραστηριότητες όλων μας και κάτι με πιάνει που το σκέφτομαι... Από τη μία, θέλω πολύ να περάσει ο καιρός, γιατί πιστεύω ότι το μέλλον έχει να μου φέρει πολλά και ωραία, αλλά από την άλλη νιώθω αρκετά κουρασμένη ακόμα. Λες και δεν πέρασαν αυτοί οι καλοκαιρινοί μήνες, ενώ, σας το ομολογώ πολύ ειλικρινά, έγιναν τόσα πολλά και σημαντικά αυτό το διάστημα, όσα δεν έγιναν τα τελευταία τρία χρόνια! Μέχρι πρότινος ήμουν σωματικά και ψυχικά κουρασμένη. Τώρα νιώθω σχεδόν εξ ολοκλήρου σωματική κόπωση, η ψυχική κόπωση φεύγει σιγά σιγά, με βοηθάνε αυτά που νιώθω τον τελευταίο καιρό να ανανεώνομαι, με βοηθάνε οι άνθρωποι ή ο άνθρωπος να νιώθω καλά, και έχω πολύ καιρό να αισθανθώ καλά.... Μάλλον ένα ευχαριστώ δεν φτάνει.... Καμιά φορά οι λέξεις είναι φτωχές να αποδώσεις όσα έχεις μέσα σου και μένα ξαφνικά τα Ελληνικά μου φαίνονται αρκετά φτωχά... Αλλά δεν πειράζει, όποιοι, όποιος χρειάζεται να ξέρει, ξέρει... Καλό Δεκαπενταύγουστο, λοιπόν! Κι επειδή ξέρω και ανθρώπους που αυτή η μέρα δεν τους φέρνει χαρά, αλλά λυπηρές θύμησες και πόνο, ελπίζω η Παναγία που γιορτάζει αύριο να απαλαίνει κάθε μέρα τη θλίψη τους και τα βάσανα όλων μας... Να προσέχετε, να προσέχεις...
I still hear your voice, when you sleep next to me.
I still feel your touch in my dreams.
Forgive me my weakness, but I don't know why
Without you it's hard to survive.
'Cause everytime we touch, I get this feeling.
And everytime we kiss I swear I could fly.
Can't you feel my heart beat fast, I want this to last.
Need you by my side.
'Cause everytime we touch, I feel the static.
And everytime we kiss, I reach for the sky.
Can't you hear my heart beat so...
I can't let you go.
Want you in my life.
Your arms are my castle, your heart is my sky.
They wipe away tears that I cry.
The good and the bad times, we've been through them all.
You make me rise when I fall.
'Cause everytime we touch, I get this feeling.
And everytime we kiss I swear I could fly.
Can't you feel my heart beat fast, I want this to last.
Need you by my side.
'Cause everytime we touch, I feel the static.
And everytime we kiss, I reach for the sky.
Can't you hear my heart beat so...
I can't let you go.
Want you in my life.
'Cause everytime we touch, I get this feeling.
And everytime we kiss I swear I could fly.
Can't you feel my heart beat fast, I want this to last.
Need you by my side.
Έχω βρει μια πολύ ωραία βερσιόν του κομματιού που τα "σπάει"! Το ακούμε και το στέλνουμε όπου νιώθει ο καθένας μας...
Υποσχέθηκα στη φιλενάδα μου τη Δήμητρα μια ανάρτηση, εξαιρετικά αφιερωμένη, μιας και πέρασα ένα διήμερο με τρεις σχολικές φίλες μου που αγαπάω πολύ κι είναι εξίσου τρελές με μένα! Από την ώρα που βρεθήκαμε, η Δήμητρα ακούστηκε να τραγουδάει: "Δεν μπορώ... να αφήνομαι πια στο κενό.. ". Το ακούσαμε κι εμείς, το σιγοτραγουδήσαμε, οκ όλα... Σε λίγη ώρα η Δήμητρα ακούστηκε να τραγουδάει ξανά τον ίδιο στίχο.. "Δεν μπορώ..". Το ακούσαμε σε κάμποση ώρα για τρίτη φορά, με τη Δήμητρα να το τραγουδάει κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο, στυλ, ύφος, τόνο! Νομίζω ότι από εκείνο το σημείο η κατάσταση ξέφυγε.. Η Δήμητρα το τραγούδαγε ανεξέλεγκτα, εμείς την αγριοκοιτάζαμε σε κάθε ευκαιρία, ώσπου μάλλον αποδεχτήκαμε την κατάσταση κι αρχίσαμε να συμπληρώνουμε το "Δεν μπορώ.." με απίθανους στίχους, που έδειχναν την διάθεση μας για το θέμα! "Δεν μπορώ.. να ακούω το τραγούδι αυτό..." κτλ... Είχαμε πολύ γέλιο, γιατί μέχρι την Κυριακή το βράδυ πετάγομασταν και λέγαμε το "Δεν μπορω"! Περάσαμε αξέχαστα όμως, γιατί όταν γνωρίζεις κάποιον τόσο καλά και τον ξέρεις και από την καλή κι από την ανάποδη, τον ξέρεις ουσιαστικά. Γελάσαμε τόσο πολύ, με χαζομάρες ακόμα, αλλά όταν έχεις καλή παρέα, γελάς και με τα πολύ απλά. Φάγαμε ωραία πράγματα, κάναμε μπάνιο σε καθαρή παραλία, με καλό κόσμο, γνωρίσαμε συμπαθέστατους ανθρώπους, όλα τέλεια! Βέβαια, η δόλια εγώ, άρπαξα λίγο σε περίεργα σημεία, και ήμουνα στο τέλος με κρεμούλα και τσιμπηματάκια, δεν μπορούσα να βολευτώ στον ύπνο, γιατί δεν ήξερα πώς να κοιμηθώ να μην πολυπονάω, έδωσα και μια με το κεφάλι μπαμ μέσα στη θάλασσα σε κάτι πέτρες γιατί δεν υπολόγισα καλά το βάθος, αλλά κατά τα άλλα, μια χαρά! Θα ξαναπήγαινα! Η τρελοπαρέα (οι άλλες φωτό στο φατσοβιβλίο):
Δημητρούλα, αφιερωμένο!
Υ.Γ: Είχε έναν ουρανό πάντως στις Καμάρες... Ό, τι έπρεπε για τους ρομαντικούς που κάνουν αστράδα... Φαίνονται όλα τα αστέρια και όλοι οι πλανήτες... Κρίμα που δεν είχα την κατάλληλη παρέα για αστράδα...
Δεν χάθηκα, εδώ είμαι! Ακμαιότατη και ακέραιη! Χαρούμενη και με μια γλυκιά αίσθηση στα χείλη... Ο λόγος; Ανακάλυψα τη μαγεία του ΔΙΑ! Του πλανήτη ντε! Αν κοιτάξετε στον ουρανό τη νύχτα, θα τον δείτε, δεν θυμάμαι σε ποιά κατεύθυνση, να είμαι ειλικρινής, δεν κοίταζα πού ήταν, αλλά το ότι ήταν πολύ φωτεινός, μεγάλος και λαμπερός πλανήτης, μολονότι φαίνεται για αστέρι... Ό,τι και να είναι, είναι κουκλί! Τον παρατηρούσα χθες, και θέλω να τον βλέπω κάθε βράδυ, ευτυχώς φαίνεται πολύ ξεκάθαρα από το στενό μου μπαλκονάκι, παρόλα τα πολλά φώτα στο δρόμο! Τον έχετε παρατηρήσει ποτέ; Πόσο καιρό έχετε να κάνετε αστράδα; Αααα, δεν θέλω να τα ξεχνάμε αυτά, είναι σημαντικά, είναι μέρος της ζωής μας, της μέρας και περισσότερο της νύχτας μας. Μη με ρωτάτε γιατί τόση πώρωση με το Δία, θα χω και γω τους λόγους μου, δείξτε μου κατανόηση, στοργή και προδερμ! Δεν παίζει πάντως, στην προηγούμενη ζωή μου μάλλον θα ήμουν κι εγώ πλανήτης, ποιός είναι ο κοντινότερος του Δία; Δεν ξέρω! Σ' αυτή τη ζωή όμως, τι γίνεται ρε παιδιά; Οψόμεθα!
Στήθηκα η καημένη χθες να δω κάτι που ήθελα στην τηλεόραση κατά τις 10:30 και εκεί που ήταν έτοιμο να αρχίσει το πρόγραμμα, διακόπτουνε με έκτακτο δελτίο.. Σφίχτηκε η καρδιά μου λιγάκι, γιατί ήξερα ότι ήταν μέρα που συνεδρίαζαν οι "μεγάλοι" στην Ευρώπη για μας και όλους μαζί. Βγαίνουν τρεις τύποι, ανάμεσά τους κι ο Γεωργάκης-τι παιδί!- και είπαν εκεί τα δικά τους... Τους άκουσα ρε παιδιά, αλήθεια, παρεπιπτόντως τα αγγλικά του Γεωργάκη σούπερ, αλλά και πάλι δεν κατάλαβα... Υπάρχει κανείς που κατάλαβε τι ακριβώς παίχτηκε, τι αποφασίστηκε για την Ελλάδα και πώς θα μας επηρεάσει πρακτικά; Εμένα το φυσικό μου ξανθό κεφαλάκι δεν πολυκατάλαβε... Όποιος μπορεί να βοηθήσει, ευχαριστώ!
Και μιας και είπα για τα Αγγλικά του Γεωργάκη, ελάτε να θυμηθούμε ένα βίντεο από Ράδιοαρβύλα που είχε πολύ γέλιο, δυστυχώς πολύ αληθινό...
Τελικά νομίζω έκανα μια σοφή κίνηση σήμερα! Έμεινα συνειδητά στο σπίτι με τον καύσωνα, παρέα με τον ανεμιστήρα και τον λιγοστό αέρα που φύσαγε έξω.. κι από ότι ακούω και διαβάζω, έπραξα σοφά! Πολλή ζέστη λέει είχε και άπνοια. Μωρέ και μέσα κι έξω άπνοια είχε σήμερα, δεν ήταν και ιδιαίτερα καλή μέρα! Αλλά τώρα που κάνω κινήσεις και ξεσηκώνομαι, νομίζω ότι όλα θα πάνε καλύτερα! Ω ναι, όλα θα πάνε καλά! Θα το δείτε! Για σηκωθείτε όλοι από καναπέδες, ντιβάνια, ντιβανοκασέλες, πολυθρόνες που λεει κι ο Λιακόπουλος! Όλοι έξω! Υπάρχει ζωή εκεί έξω που μας περιμένει κι εμείς καθόμαστε! Πάμε να βάλουμε στο τέρμα το τραγουδάκι το ωραίο και το ανάλαφρο, αλλά πάντα με νόημα!
Αν μου πεις σ'αγαπώ θα 'ναι ψέμα
Σου'χει φύγει εδώ και καιρό
Μα έλα που και χωρίς εσένα
Έμαθα να ζω
Δεν ακούω πια ούτε λέξη
Ό,τι πω, ό,τι θέλω εγώ
Η καρδιά μου λοιπόν θα διαλέξει
Ποιο είναι το σωστό
Συνεχώς καλά περνάω
Μες στα μάτια σου όσο κοιτάω
Βλέπω κάτι που μου θυμίζει
Κάτι που μισώ
Συνεχώς καλά περνάω
Και στα χάλια μου σε ζητάω
Μα αποφάσισα απόψε
Να ελευθερωθώ
Γιατι
Αυτό το καλοκαίρι
Επιτέλους θα μου φέρει
Όσα δεν μπορείς να δώσεις εσύ
Αυτο το καλοκαίρι
Είναι σίγουρο οτι ξέρει
Πως η αγάπη σου δεν είναι αρκετή
Αυτό το καλοκαίρι τα χει ήδη καταφέρει
Να με πάει μακριά σου να βρω
Έναν έρωτα αλήτη που μοσχοβολάει τεκίλα
Κι έχει σπίτι μέσα στον ουρανό,στον ουρανό
Το καλοκαίρι αυτό στον ουρανό
Για την ώρα αραχτος στην αιώρα
Οι επιθυμίες μου ειναι ελαχιστες οποτε τα'χω ολα
Τη δίψα μου καλύπτει με δροσιά η σερβιτόρα
Και οσο για τα υπολοιπα, το καθε τι στην ωρα του
Βρισκομαι εκει στο βαθος μακρια απ'το πλανο
Ηλιος,ζέστη,θάλασσα,ξυπόλητος στην άμμο
Αφού ειμαι άνθρωπος τη γη μου απολαμβάνω
Έλα ρε μ'ακούς δεν έχω σημα και σε χάνω..
Αν μου πεις σ'αγαπώ θα 'ναι ψέμα
Απο'κεινα που ξερεις να λες
Απο'κεινα που ειπες σε μενα
Σημερα και χθες
Ενα οσκαρ λοιπον μου θυμιζει
Ποιος ο ρολος που ειχες εδω
Καληνυχτα λοιπον σου αξιζει
Αλλος κι οχι εγω
Συνεχώς...
Ελα μ'ακους,εγω σ'ακουω καμπανα
Ειμαι εδω κι εξερευνω σαν βάσκο Ντε Γκαμα
Μπηκα σ'ενα παιχνιδι φιλε μου αλλο προγμα
Τραβηξα βαλε ομως εφυγα με νταμα
Θα μεινω εδω απ'οτι βλεπω για καιρο
Αφου καιρο δεν ειχα για να παιξω το ξυστο
Ειπα να δω τι βλεπουν οι ανθρωποι στην τυχη
Για να βαλω τελος στο παραμυθι,ωω ναι
Σήμερα θα σας δείξω μια εναλλακτική πρόταση, κάτι που πολλοί μπορεί να το έχετε δει, αλλά δεν πειράζει! Μου το έδειξε η αδελφούλα μου, κι είχα μείνει αποσβολωμένη, με το στόμα ανοιχτό, έτσι όπως πιθανότατα, θα μείνετε κι όσοι δεν το έχετε ξαναδεί! Η ιδέα έρχεται φυσικά από ένα κατάστημα στην συμπρωτεύουσα, δεν ξέρω γιατί, αλλά το περίμενα. Απολαύστε το!
Σκεφτείτε το, μην το απορρίπτετε έτσι ελαφρά τη καρδία, οι καιροί είναι δύσκολοι! Και στην τελική, γιατί παίρνουμε σαμπουάν δυο σε ένα, και σαμπουάν και conditioner μαζί, εδώ ο άνθρωπος δίνει και καναπέ και φέρετρο, συμφέρει!
Γελάω τόσο πολύ που λέει: "Κι όταν έρθει η ώρα, σε βάζουν μέσα και πας για τον άλλον κόσμο!" και φυσικά το σάβανο είναι δώρο! Μην ξεχνιόμαστε! Επίσης να θυμήσω ότι στον καναπέ μπορείτε να κάνετε και σεξ λέει ο κύριος... Εμπνέει λέμε το έπιπλο, είναι για πολλές χρήσεις! Μαζεύω παραγγελίες, ποιος θα δηλωθεί πρώτος;;;;;
Είχα έμπνευση χθες το βράδυ! Δεν την έχω κόψει ακόμα για να δω αν τρώγεται κιόλας, αλλά θα επανέλθω με σχόλια... Καλή φαίνεται πάντως! Για ένα πολύ καλό μου φιλαράκι την έφτιαξα, εύχομαι να του αρέσει!
Update: την κόψαμε και τη δοκιμάσαμε! Μια χαρά μου φάνηκε! Πιστεύω άρεσε και θα αρέσει κι αύριο! Παίρνω το κολάι στις τούρτες, γέα!
Μόλις διάβασα ότι ο δήμαρχος Αθηναίων, κ. Καμίνης θέλει να αδειάσει την πλατεία Συντάγματος για να την καθαρίσει... και οι Αγανακτισμένοι βέβαια του έστειλαν μια επιστολή απαντώντας του. Αν δεν έχετε διαβάσει την επιστολή είναι αυτή εδώ:
"Μετά από πρόταση της Θεματικής Συνέλευσης Άμεσης Δημοκρατίας η Λαϊκή Συνέλευση της Πλατείας Συντάγματος απευθύνεται εκ νέου στο Δήμαρχο Αθηναίων σχετικά με τις δηλώσεις, τις προθέσεις του και τα πολλά δημοσιεύματα για “εκκένωση” της πλατείας.
Σε ανακοίνωση, που εξέδωσε η Συνέλευση αναφέρονται:
Προς τον κ. Καμίνη
Κατόπιν κυβερνητικής εντολής δηλώσατε ότι θα αδειάσετε την πλατεία Συντάγματος, αναλαμβάνοντας έτσι να εκτελέσετε μια αντισυνταγματική πράξη, αφού το Σύνταγμα στο άρθρο 11 προστατεύει ρητά το δικαίωμα του συνέρχεσθαι των πολιτών.
Σας θυμίζουμε ότι οι δημόσιοι χώροι του δήμου ανήκουν στους δημότες,
Επί 45 μέρες οι πολίτες της Αθήνας, της οποίας εσείς είσαστε δήμαρχος, συγκεντρώνονται και διαδηλώνουν ειρηνικά στους δημόσιους χώρους και τις πλατείες.
Αγωνιζόμαστε για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια, και αρνούμαστε υπακοή σε αντισυνταγματικούς και άδικους νόμους και μνημόνια, που καταστρέφουν τις ζωές μας.
Αλλά εσείς επί 45 μέρες μας αγνοείτε επιδεικτικά. Αντί να συμπαραταχτείτε μαζί μας στο κίνημα της πλατείας Συντάγματος, σπεύδετε να συμμορφωθείτε στις εντολές της κυβέρνησης εναντίον μας.
Επί 45 μέρες οι λαϊκές συνελεύσεις του Συντάγματος, εφαρμόζοντας την δημοκρατία στην πράξη, έχουν προκαλέσει το παγκόσμιο ενδιαφέρουν, αλλά και το ενδιαφέρον των τουριστών.
Και όμως εσείς ισχυρίζεστε εν γνώση σας ψευδώς ότι για τις τουριστικές ακυρώσεις και τον μαρασμό του εμπορικού κέντρου της Αθήνας φταινε οι «αγανακτισμένοι»!
Αλλά γνωρίζετε πολύ καλά ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες που πέρασαν, περνούν ή παραμένουν στην πλατεία Συντάγματος, Έλληνες και ξένοι, όχι μόνο δεν μειώνουν αλλά ενισχύουν τον τουρισμό και την εμπορική κίνηση.
Δεν είπατε λέξη για τις συνέπειες στον τουρισμό από την κρατική τρομοκρατία στις 15, ούτε από το όργιο χημικών, προβοκατόρων και αστυνομικής βίας στις 28 και 29 Ιουνίου, όχι μόνο στην πλατεία Συντάγματος, αλλά και στο Παγκράτι, στο Στάδιο, στο Μοναστηράκι. στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου κ.α
Ούτε μιλήσατε για τις συνέπειες της κρατικής βίας και τρομοκρατίας στην εμπορική κίνηση της περιοχής του Συντάγματος και του κέντρου της Αθήνας.
Δεν είπατε τίποτα για την επίθεση των ορδών της ΔΙΑΣ σε καταστήματα της Ερμού κλπ. και την άσκηση βίας ακόμα και σε τουρίστες.
Δεν πήρατε θέση κατά της δολοφονικής βίας των δυνάμεων καταστολής κατά των δημοτών σας, και αρνηθήκατε ακόμη και να συζητήσετε γι' αυτό στο δημοτικό συμβούλιο.
Δεν είπατε μια λέξη για τις καταστροφές που προκάλεσαν η καταστολή και τα ΜΑΤ της κυβέρνησης στο δημόσιο χώρο της πόλης και στην πλατεία Συντάγματος ειδικότερα.
Ούτε για τα χιλιάδες χημικά, που σκόρπισαν οι πραίτορες του κ. Παπουτσή εις βάρος της ασφάλειας και της υγείας των Αθηναίων.
Δεν κάνατε ούτε μια παρέμβαση για να εμποδίσετε την ανεξέλεγκτη αστυνομική βία με τους εκατοντάδες τραυματίες. Από τύχη και κυρίως από τη δική μας αλληλεγγύη δεν είχαμε νεκρούς.
Δεν είπατε τίποτε για το οργανωμένο από την αστυνομία σχέδιο προώθησης υ εξαρτημένων προς την πλατεία Συντάγματος. Αν κάποιοι άστεγοι ή εξαρτημένοι καταφεύγουν εκεί, είναι επειδή εκεί δεν τους καταδιώκει κανείς. Εάν η παρουσία τους προσβάλλει την αισθητική σας, σας θυμίζουμε ότι είναι τα θύματα της ανάλγητης κρατικής και δημοτικής πολιτικής, για την οποία και εσείς είστε συνυπεύθυνος.
Αντί λοιπόν να τους καταδιώκετε από δρόμο σε δρόμο και από πλατεία σε πλατεία, οφείλετε να σκύψετε και να αντιμετωπίσετε το πρόβλημά τους, να τους δώσετε ελπίδα, να τους βρείτε στέγη και περίθαλψη, ώστε να φύγουν ανακτώντας την χαμένη τους αξιοπρέπεια. Ας μην ξεχνάμε, ότι η πλειοψηφία όσων μένουν στις σκηνές στο Σύνταγμα απαρτίζεται από ανθρώπους, που παράτησαν τα σπίτια τους και τις προηγούμενες ζωές τους, για να υλοποιήσουν στην πράξη το σύνθημα της πλατείας, ότι “δεν φεύγουμε μέχρι να φύγουν αυτοί”. Τέτοιους αποφασισμένους ανθρώπους φοβάται και προσβάλλει το σημερινό καθεστώς.
κ. Καμίνη,
Όταν οι πολίτες βρίσκονταν σε κίνδυνο, εσείς λάμψατε δια της απουσίας σας.
Τις κρίσιμες μέρες και ώρες η Αθήνα δεν είχε δήμαρχο.
Αφήστε λοιπόν τα προσχήματα και ομολογήστε ότι έχετε εντολή να συνεργήσετε στην επιχείρηση διάλυσης των λαϊκών συνελεύσεων της πλατείας Συντάγματος.
Θα συμμορφωθείτε στις υποδείξεις μιας κυβέρνησης βίας και αδικίας, την οποία προθύμως μέχρι σήμερα υπηρετείτε, και θα στραφείτε φανερά πια κατά των δημοτών σας;
Αντί για δήμαρχος της Αθήνας και συνήγορος των δημοτών σας, θα καταντήσετε κατήγορος τους και συνένοχος στη βία εναντίον τους;
Εμείς πάντως δεν είμαστε απλώς οι «αγανακτισμένοι» που παρουσιάζουν τα ΜΜΕ, είμαστε ενεργοί πολίτες αποφασισμένοι να αγωνιστούμε με κάθε τρόπο που θα αποφασίσουμε όλοι μαζί, μέσα από τις λαϊκές μας συνελεύσεις, μέχρι να φύγουν όλοι όσοι μας έφεραν εδώ, κυβέρνηση, τρόικα, μνημόνια και μεσοπρόθεσμα, τράπεζες και οι εντεταλμένοι τους κ.λπ., μέχρι να πάρουμε πίσω τις ζωές μας, και να εγκαταστήσουμε πραγματική δημοκρατία με σχέσεις ισότητας, δικαιοσύνης για αξιοπρέπειας.
Η λαϊκή συνέλευση του Συντάγματος αφορά όλους τους πολίτες. Καλείστε και εσείς να έρθετε ατομικά και να εκθέσετε τις απόψεις σας, όπως όλοι".
Λαϊκή Συνέλευση Πλατείας Συντάγματος, 10 Ιουλίου 2011
Διάβαζα την επιστολή και σε κάποια σημεία ανατρίχιασα, γιατί όντως η Αθήνα όταν τον χρειαζόταν, δεν είχε δήμαρχο! Κι όταν έπρεπε να μιλήσει για τα όσα έκτροπα έγιναν τόσες μέρες εις βάρος αθώων πολιτών, πάλι σιώπησε. Τραγικό!
Ένα πράγμα δεν καταλαβαίνω... Τόσες μέρες έχει γίνει της κολάσεως, οι συνθήκες αλλάζουν, η κατάσταση αγριεύει, άνθρωποι τραυματίζονται κι ούτε ένας από αυτούς εκεί μέσα στη Βουλή δεν έχει τα παντελόνια να πει: ΠΑΡΑΙΤΟΥΜΑΙ! Τα έχουμε κάνει σκατά, κύριοι, θα πρέπει να φύγουμε! Ούτε ένας;;; Τόση γαιδουριά πια;;;
Ακούω στο τέρμα αυτό το τραγούδι όταν έχω τα νεύρα μου! Αν έχετε κι εσείς τα δικά σας σήμερα, βάλτε το στο τέρμα για κάμποσες φορές, εγγυημένο αποτέλεσμα, θα εκτονωθείτε!
Why, you wanna tell me how to live my life?
Who, are you to tell me if it's black or white?
Mama, can you hear me? Try to understand.
Is innocence the difference between a boy and a man.
My daddy lived the lie, it's just the price that he paid.
Sacrificed his life, just slavin' away.
Ohhh, if there's one thing I hang onto,
That gets me through the night.
I ain't gonna do what I don't want to,
I'm gonna live my life.
Shining like a diamond, rolling with the dice,
Standing on the ledge, I show the wind how to fly.
When the world gets in my face,
I say, Have A Nice Day.
Have A Nice Day
Take a look around you; nothing's what it seems
We're living in the broken home of hopes and dreams,
Let me be the first to shake a helping hand.
Anybody brave enough to take a stand,
I've knocked on every door, on every dead end street,
Looking for forgiveness,
what's left to believe?
Ohhh, if there's one thing I hang onto,
That gets me through the night.
I ain't gonna do what I don't want to,
I'm gonna live my life.
Shining like a diamond, rolling with the dice,
Standing on the ledge, I show the wind how to fly.
When the world gets in my face,
I say, Have A Nice Day.
Have A Nice Day.
Ohhh, if there's one thing I hang onto,
That gets me through the night.
I ain't gonna do what I don't want to,
I'm gonna live my life.
Shining like a diamond, rolling with the dice,
Standing on the ledge, I show the wind how to fly.
When the world gets in my face,
I say, Have A Nice Day.
Have A Nice Day.
Have A Nice Day.
Have A Nice Day.
Have A Nice Day.
When The world keeps trying, to drag me down,
I've gotta raise my hands, gonna stand my ground.
Well I say, Have A Nice Day.
Have A Nice Day
Have A Nice Day
Ξημέρωσε σήμερα 7 Ιουλίου 2011. Ξύπνησα με ένα βάρβαρο ξυπνητήρι που βάραγε στις 6 το πρωί, άνοιξα τα μάτια μου και θυμήθηκα ότι έπρεπε να πάω να κάνω σιχαμένη αίτηση στο γραφείο, που σημαίνει ωρεεεεεεεςςς αναμονής σε δημόσια υπηρεσία για μια ακόμα μέρα. Παρόλα αυτά όμως χαμογέλασα μέσα στην παραζάλη μου, γιατί συνειδητοποίησα ότι είχα ξυπνήσει πρώτη μέρα στο σπιτάκι μου! Τι ωραία αίσθηση! Έβαλα τη μουσικούλα μου, ήπια το γαλατάκι μου, έφαγα τις ρυζογκοφρετίτσες μου, πλύθηκα, ντύθηκα, όλα τέλεια! Ήμουν λίγο ζαλισμένη και παραπάταγα στην αρχή, γιατί είχα κοιμηθεί στις 3 (καταχρήσεις, τι να πεις!) αλλά δεν με πείραξε. Πέρασα καλά χθες, ήταν και το περιβάλλον τελείως προσωπικό και δικό μου, οπότε δεν με χάλασε τίποτα! Συμπέρασμα: Θετικότατες εντυπώσεις έχω μόνο! Σας το προτείνω αν δεν το έχετε κάνει! Ξεκολλήστε όσο μπορείτε πιο γρήγορα από το πατρικό, όχι γιατί οι γονείς είναι κακοί, ίσα ίσα τους αγαπούμε πολύ, αλλά κάποια στιγμή η ζωή πρέπει να πηγαίνει μπροστά και να κινείται, γιατί αν δεν κινείται μένει στάσιμη, και τα στάσιμα νερά βαλτώνουν κι όταν βαλτώνουν, βρομάνε! (τι καταπληκτικό συμπέρασμα που έβγαλα!)
Βουρ, λοιπόν, για το καινούργιο, το ελεύθερο, το διαφορετικό, το πρωτόγνωρο, το φοβιστικό, το άγνωστο!Αν όλα μας ήταν άλλωστε γνωστά, θα ήταν τόσο βαρετή η ζωή!
Κάθομαι στο καινούργιο μου γραφείο, στο καινούργιο μου δωμάτιο, στο καινούργιο μου σπίτι και ελπίζω στην καινούργια μου ζωή! Σας στέλνω πολλά φιλιά γιατί αυτό το βράδυ είναι σπουδαίο για μένα! Θα σας πω τις εντυπώσεις μου αύριο, επιφυλάσσομαι...
Όντας έρμαιο του Δημοσίου σήμερα έχω να πω τα χειρότερα! Μου τσάκισαν τα νεύρα οι υπάλληλοι και η νοοτροπία τους. Ήμαρτον πια δηλαδή! Ας τα πάρω από την αρχή... Στο ΙΚΑ στήθηκα από τις 8 παρά δέκα, διότι ήξερα την κατάσταση που θα αντιμετωπίσω και δεν έπεσα, φυσικά, έξω. Οι πόρτες άνοιξαν στις 8 νταν και ένας δόλιος υπάλληλος, που από μέσα του μετάνιωνε την ώρα και τη στιγμή που χρειάζεται να ξυπνάει επτά το πρωί να εξυπηρετήσει τον κάθε πικραμένο, άρχισε να μας εξυπηρετεί. Αλλά... ήταν μόνος ένας! Ήταν μόνος γενικώς! Πήρα νούμερο 14 κι έμεινα εκεί σαν χαζή να περιμένω 45 λεπτά να έρθει η σειρά μου, αφού ένας μόνος υπάλληλος πόσα να κάνει! Αφού πήρα τα χαρτιά μου, πήγα στην Αθήνα να πάρω τα άλλα μου χαρτιά, που ήθελαν-γιατί όχι;- σφραγίδα από το ΙΚΑ της περιοχής, οπότε πλανεύτηκα στα ταραγμένα νερά της Πανόρμου μέχρι να βρω το ΙΚΑ και να εξυπηρετηθώ από μια κοπέλα που έβαζε σφραγίδες... Κι έπειτα επιστροφή στην γειτονιά όπου έπρεπε να πάω σε άλλη υπηρεσία να κάνω τα χαρτιά μου! Νόμιζα μέχρι εκεί ότι είχα ταλαιπωρηθεί.. Αλλά όχι! Η μοίρα έκανε το δικό της κουμάντο (έτσι αδελφάκι μου;;;) και έμεινα στην υπηρεσία για μια ολόκληρη ώρα και κάτι όρθια, όρθια, να περιμένω τη σειρά μου, μιας και υπήρχαν δυο υπάλληλοι στον γκισέ! Τραγική κατάσταση...
Βαρέθηκα την αγένειά τους, βαρέθηκα το ύφος τους, βαρέθηκα τη βόλεψή τους, βαρέθηκα!
Σιχάθηκα που δεν μπορούσε 40 χρονών άνθρωπος να συγκεντρωθεί να κάνει τη δουλειά του και ζητούσε από μια αίθουσα γεμάτη κόσμο να κάνει ησυχία γιατί δεν μπορεί να δουλέψει! Σοβαρά ρε φίλε; Εγώ πώς δουλεύω σε μια αίθουσα με 25-30 παιδιά, ή ενηλίκους που φέρονται σαν παιδιά και όλη την ώρα μιλάνε, φωνάζουν και εγώ προσπαθώ να τα βγάλω πέρα; Όλος ο κόσμος που κάνει δυο και τρία πράγματα μαζί πώς μπορεί και δεν μπορείς εσύ; Θα τρελαθώ! Σιχάθηκα ανθρώπους που πνίγονται στη δουλειά τους σε μια κουταλιά νερό, που είναι ευθυνόφοβοι και τυπολάτρες! Δεν άφησε άνθρωπο να κάτσει σε καρέκλα κοντά στον γκισέ, γιατί δεν προβλέπεται!!! Και τον έστειλε σε καρέκλα παραέξω...
Ο κόσμος πάντως έχει αγριέψει! Μόλις πήγε να περάσει μια κυρία που δεν ήταν στη σειρά της, είπε ο κόσμος στον υπάλληλο: "Μην την εξυπηρετήσεις, θα μπούμε μέσα..."
Άδικο έχουμε πια; Μας έχουν φέρει μέχρι εδώ! Απογοητεύτηκα μια ακόμα φορά, καλύτερα να μην καταντήσω ποτέ έτσι, ακόμα και αν χρειάζεται να δουλεύω δυο και τρεις δουλειές για να τα βγάλω πέρα!
Καινούργια μέρα σήμερα.. Ωραία, κουραστική, δύσκολη, αλλά επιδιώκω να κάνω πολλά αυτές τις μέρες, με βοηθάει να μην σκέφτομαι πολύ... Επιδιώκω να είμαι με κόσμο, ενώ θέλω την ησυχία μου. Σήμερα λοιπόν, κάπου μέσα στο χαμό, μοιραία σκέφτομουν κιόλας κι αυτό που σκεφτόμουν είναι οι αναμνήσεις, οι στιγμές... Με αυτές ζούσα πολύ καιρό τώρα.... Γι' αυτό θυμήθηκα αυτό το πολύ ωραίο τραγούδι, μολονότι ο Ρέμος δεν με συγκλονίζει, αυτό έχει και ωραίους στίχους και ωραία μουσική. Ακούστε το μαζί μου...
Το 'χω ξανακάνει αυτό, αλλά κάθε φορά είναι διαφορετική! Έτσι και τώρα, πολλά πράγματα διαφορετικά, αλλα η ανάγκη να εκφράζομαι, ίδια! Οπότε επανήλθα κι εύχομαι αυτή τη φορά να μείνω...
Σημαδιακή μέρα η σημερινή, περίεργη, παράξενη, διάφορα γεγονότα, διάφορα συναισθήματα. Η αρχή για πολλά, το τέλος για κάποια. Έχω μια σαφή τάση μελαγχολίας σήμερα, γιατί μπορεί να τέλειωσε κάτι που από καιρό ήξερα ότι είχε τελειώσει, αλλά όταν κλείνει και το λες και φωναχτά, όσο να ναι, δεν είναι το ίδιο.. Πονάει... Κι όταν γίνεται έτσι, χωρίς φωνές, χωρίς θυμό, με απλό, ήρεμο τρόπο, λες και ξαφνικά ο άλλος συνειδητοποιεί τι άνθρωπος είσαι και πώς θέλεις να κινηθείς...
Δεν θα αφήσω τη μελαχγολία μου να θεριέψει τώρα. Το βράδυ πάλι, την ώρα του στρώματος, την ώρα που τα φώτα κλείνουν, την ώρα που είσαι μόνος με τον εαυτό σου και κάνεις απολογισμό... Απόψε θα πονέσει, αλλά πονάει καιρό τώρα...
Τώρα απλώς θα πω ότι χαίρομαι πολύ που ξαναήρθα και εύχομαι όλα να πάνε καλά! Θα πάνε! Το πιστεύω! Το ελπίζω...
