Καλό μήνα, καλό φθινόπωρο

Πρωτομηνιά σήμερα, είμαι καλό κι ευγενικό παιδί, κι είπα να πω καλό μήνα! Καλό μήνα, λοιπόν, σε όλους μας! Να είμαστε υγιείς και χαμογελαστοί. Πέρασε κι αυτό το καλοκαίρι και δεν ξέρω αν θέλω να του πω να πάει στο καλό και να μας γράφει ή αν θέλω να το ευλογώ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα το ξεχάσω ποτέ! Με δίδαξε όσα δεν κατάφερε η ζωή μου να μου διδάξει στα 25 αυτά χρόνια.. Συνέβησαν πολλά γεγονότα, ευχάριστα, δυσάρεστα, τα περισσότερα ευχάριστα και τελικά τώρα που το σκέφτομαι, όλα στη ζωή μας έρχονται για καλό, ευχάριστα καταλήγουν, μολονότι στην αρχή μπορεί να μην τους πολυφαίνεται! Την έχω δει αλλιώς τη ζωή τελευταία! Δεν είμαι σε κανένα ροζ συννεφάκι, δεν πετάω στα σύννεφα, ούτε σαν χαζή κοιτάω γύρω μου χωρίς να καταλαβαίνω τι συμβαίνει. Απλώς ήθελα πολλούς μήνες τώρα να πάω τη ζωή μου ένα βήμα πιο κάτω και νομίζω ότι πήγε αρκετά βήματα παρακάτω, γιατί το ποθούσα όσο δεν πόθησα τίποτα μέχρι τώρα. Είχα αισθανθεί ότι αυτό ήταν, είχε φτάσει εκεί που μπορούσε, έπρεπε να κυλήσει με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο και κύλησε... Θα μπορούσε να πάει και χειρότερα, θα έλεγε μια αντιδρώσα ψυχή που έχω στο νου μου... Ναι, θα μπορούσε όντως να πάει και χειρότερα, πιθανότητες είναι, αλλά οι πιθανότητες είναι με το μέρος σου όταν πραγματικά ποθείς κάτι και δίνεις τον εαυτό σου στο ότι θα γίνει, κι ας γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Είναι και κάτι άλλο... Τελευταία, ανησυχώ πχ για κάτι, όπως ότι θέλω να βρω μια επιπλέον δουλίτσα, να βγάλω κάποια χρήματα, όχι προς αποταμίευση, αλλά προς επιβίωση και εκεί πάνω στην ανησυχία και στη μαυρίλα ότι όλα είναι σκατά κι αφού δεν βρίσκουν οι άλλοι, εγώ γιατί να βρώ, κάπου εκεί, λοιπόν, διαλύει ένα βέλος τη σκοτεινιά μου, ωσάν τον Σούπερμαν που διασχίζει τους αιθέρες, και κάτι μέσα στο κεφάλι μου, όχι στην καρδιά μου, στο κεφάλι μου (πολύ σημαντική διευκρίνηση) φωνάζει ότι κάτι θα γίνει, μην ανησυχείς και μην στεναχωριέσαι, θα βρεθεί λύση! Και ξαφνικά, μολονότι δεν είναι το φυσικό μου, ηρεμώ... λες και πιστεύω τη φωνούλα στο κεφάλι μου... Μέχρι τώρα, όλα καλά, σχεδόν όλα έρχονται έτσι όπως τα υπολογίζω, ή κι αν δεν έρχονται έτσι ακριβώς, προκύπτουν ευκαιρίες για άλλα πράγματα που μπορεί να μην τα είχα σκεφτεί ή φανταστεί. Αλλά κάτι συμβαίνει, δεν με αφήνει έτσι η ζωή, ο Θεός, η τύχη, η μοίρα, ο καθένας το βαφτίζει όπως θέλει. Κι αυτό, ξέρετε, δεν είναι πάντα θετικό, μπορεί να προκύπτουν και προβλήματα και δυσκολίες κι αναβολές. Αλλά νιώθω ότι τότε πεισμώνω χειρότερα, τότε πωρώνομαι περισσότερο για όσα θέλω και όσα ποθώ, τότε νιώθω μεγαλύτερη σιγουριά ότι όλα θα γίνουν! Παρηγοριέμαι, γιατί οι δυσκολίες είναι για αυτούς που μπορούν να τις αντέχουν κι εγώ δεν γεννήθηκα ηττημένη, γεννήθηκα επιζώσα, όπως πιστεύω ότι έχουμε γεννηθεί οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας! Αρκεί να ακούμε αυτή τη ρημάδα τη φωνή στο κεφάλι! Avanti λοιπόν, για τα καλύτερα!