26 και να καίνε!

Έκλεισα μεγαλοπρεπώς χθες τα 26 μου χρόνια... Ναι, ναι, κι όμως, ακόμα κι εγώ μεγαλώνω, όπως θα σχολίαζε ο πατέρας μου! Σύμφωνα με τη μαμά μου τώρα είμαι κλεισμένα 26, πάω στα 27... Αμάν αυτή η γυναίκα μανία να με μεγαλώνει, βιάζεται να με παντρέψει. Κατ' εμέ πάλι είμαι 26 και 1 μέρας! Οπότε, νεοτάτη! Καλέσα την οικογένεια, λοιπόν, να φάμε, να περάσουμε καλά, να σκάσουμε! Οι ετοιμασίες άρχισαν από την προηγούμενη μέρα, η τούρτα ξεκίνησε κάπως και κατέληξε κάπως αλλιώς. Απεγνωσμένα ήθελα να μην έχει σοκολάτα, ήθελα μια παύση από σοκολάτα και είχα στο νου μου να έχει αφράτη γεύση και άρωμα λεμονιού. Νομίζω το πέτυχα! Χαλάλι η σαντιγύ που με νευρίασε και δεν έστρωνε με τίποτα! Εξωτερικά δεν είναι αυτό που ήθελα, αλλά η γεύση μας αποζημίωσε κατά γενική ομολογία!Ευτυχώς δεν έμεινε τίποτα στο τέλος της μέρας κι ησυχάσαμε!

Το επόμενο πρωί, δηλαδή στα γενέθλιά μου, άρχισαν οι ετοιμασίες του φαγητού. Είπα να το παίξω "Κάτι ψήνεται" και έβγαλα και ορεκτικό! Το οποίο είχε τσαχπίνικη εμφάνιση, διότι είμεθα και παιχνιδιάρικη φύση! "Παίξαμε" τρίλιζα! Είχε κάνει και η μαμά σούπερ σαλατικό, πολύ δροσάτο και ελαφρύ, μας έφτιαξε πάλι! Το κυρίως ήταν ένα ταπεινό μπιφτέκι, με πατατούλες φούρνου, αλλά σερβιρίστηκε σε σχήμα ήλιου, με το μπιφτεκάκι στη μέση και τις πατάτες για ηλιαχτίδες! Πειστήρια δεν έμειναν, γιατί πεινάγαμε και ξεχάστηκε να κάνω κλικ. Οι πατατούλες λεμονάτες και ωραίες!

Μετά, ο πατέρας δήλωσε ότι δεν θα με τιμήσει με το γλυκό γιατί έφαγε, λέει, πολύ. Καλώς, του είπα, είναι και μεγάλος άνθρωπος. Αλλά μετά... ήρθε η τούρτα μπρος του και τον έφαγε η περιέργεια να δοκιμάσει. Του άρεσε, ελαφριά είπε και αποχώρησε να ξαπλώσει στα ενδότερα. Φάγαμε κι οι υπόλοιποι, σκάσαμε και μετά ξαπλωθήκαμε όλοι να χωνέψουμε! Ύστερα από λίγες ώρες κουτσομπολιού και γέλιου, τα γονείδια φύγανε, το φαιόνι επίσης κι έμεινα μόνη!

Καλά ήταν, υγεία να έχουμε και του χρόνου να είμαστε καλά να τα γιορτάσουμε πάλι!

Ευχαριστώ όσους με θυμήθηκαν, ήταν λίγοι και καλοί! Υγεία σε όλους μας!

Πίστη

Σήμερα, έπειτα από αρκετούς μήνες, γεγονότα, στιγμές, θα ήθελα να ξεκινήσω με αυτό το ποίημα του Δροσίνη που το θυμήθηκα και γέμισε τα μάτια μου δάκρυα. Δάκρυα ναι, γιατί θυμήθηκα τι σημαίνει πίστη και αναρωτήθηκα πόση από αυτήν την πίστη διαθέτω. Δάκρυα, γιατί στεναχωριέμαι όταν διαβάζω, ειδικά στο ίντερνετ, σχόλια διάφορων ανθρώπων σε ποικίλες αναρτήσεις και άρθρα που μπορεί να περιγράφουν τη δράση ενός Αγίου, τη ζωή του, τα θαύματά του κτλ. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ειναι τόσο δύσκολο να αφήσουν ήσυχους όλους εμάς που τα πιστεύουμε (κατά τη γνώμη τους σαν ηλίθιοι) και θέλουμε να τα διαβάσουμε χωρίς πικρόχολα σχόλια για αγύρτηδες παππάδες και λωποδύτες θρήσκους που βρίσκουν πάτημα στον πόνο του ανθρώπου.

Από όσα ξέρω εγώ, αυτό που μπορώ να πω είναι ότι ο καθένας έχει μεγαλώσει κάπως, έχει μάθει κάπως, έχει ζήσει κάπως. Τα βιώματα και τα συναισθήματά μας μας κάνουν αυτό που είμαστε. Είτε πιστεύουμε είτε όχι. Δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν να πιστέψει στον Θεό μου, γιατί λοιπόν οι άλλοι πρέπει να μου πετάνε τόσο αναίσχυντα στη μούρη τα δικά τους άθεα σχόλια; Σχολιάζουν ναι, δικαίωμά τους, αλίμονο. Δεν θα μπω ποτέ στον κόπο να τους απαντήσω, όχι γιατί είμαι υπεράνω, αλλά γιατί ξέρω ότι κάποιος που δεν θέλει να πιστέψει, δεν θα πιστέψει ποτέ. Αν δεν έχει την καρδιά του ανοιχτή να νιώσει το θαύμα, δεν μπορώ να του την ανοίξω με το ζόρι. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσεύχομαι να ζήσει την αλλαγή, να ζήσει το θαύμα, να πιστέψει στην ψυχή του κι όχι επειδή είδε κάτι μπροστά του χειροπιαστό.

Ο Θεός, ο δικός μου Θεός, είναι βίωμα, δεν εξηγείται με λόγια, δεν φιλτράρεται από τη λογική, δεν χαλιναγωγείται με την σκέψη. Όταν έχεις νιώσει την αύρα του αγγέλου σου στο δωμάτιο, όταν έχεις αφεθεί σε άλλα χέρια να κάνουν αυτό που εσύ δεν φτάνεις να κάνεις, τι να εξηγήσεις με λόγια; Εξηγείται ο αέρας που αναπνέεις; Εξηγείται η αγάπη που νιώθεις; Όχι! Κι όλα αυτά για μένα είναι ο Θεός! Μάλλον, για πολλούς είμαι χαζή, αφελής, συναισθηματική, ρομαντική. Τουλάχιστον δεν είμαι άπιστος Θωμάς, δεν περιμένω μια οπτασία με λευκό μανδύα και φωτοστέφανο να σταθεί στο πλευρό μου για να πειστώ ότι υπάρχει κι αυτό το γεγονός με κάνει και νιώθω πολύ τυχερή. Γι αυτό, όλους αυτούς, τους λυπάμαι από βάθους ψυχής, λυπάμαι για την παραπλάνησή τους, την συννεφιά που καλύπτει τη ματιά τους και δεν μπορούν να δουν παρά μόνο αυτά που θέλουν... 

Γιατί πίστη έχεις όταν περιμένεις να γίνει δυνατό, εκείνο που όλοι οι άλλοι θεωρούν αδύνατο! Αλλιώς δεν είναι πίστη, είναι ικανότητα, κι αυτή την έχουν όλοι, σε μικρό ή μεγάλο βαθμό!


ΠΙΣΤΗ
Δεν εχεις πίστη όταν τα στάχυα σου
προσμένεις να γενούν σιτάρι
κι' απ' τ' άκαρπο δεντρί που κέντρωσες
προσμένεις καρπερό βλαστάρι.
Πίστη εχεις οταν απ' το χέρσωμα
και τ' αστραποκαμένα ξύλα
προσμένεις τους καρπούς ολόδροσους
και καταπράσινα τα φύλλα.

Δεν έχεις πίστη όταν τ' απόβραδο
προσμένεις να προβάλλουν τ' άστρα
και με του πετεινού το λάλημα
να φέξει η αυγή ροδογελάστρα.
Πίστη έχεις όταν όσο αλογιστο
και πλάνο ο νους σου κι αν το ξέρει
προσμένεις ήλιο τα μεσάνυχτα
κι αστροφεγγιά το μεσημέρι.

Δεν εχεις πίστη όταν πιστεύοντας
ρωτάς την κρίση και τη γνώση
Δεν έχεις πίστη όταν την πίστη σου
στη λογική εχεις θεμελιώσει.
Πίστη έχεις όταν κάθε σου όνειρο
τ' άνάφτεις στο βωμό της τάμα
κι άν κάποιο τάμα σου είν' αδύνατο
προσμένεις να γενεί το θάμα.
  
Γ.  Δροσίνης

Αει στο καλό τους... συγκινήθηκα!

Άντε να χαθούνε τα σκασμένα, με συγκινήσανε... Πολύ όμορφο, γλυκό και τρυφερό βίντεο, πολύ όμορφη και η σκέψη του κυρίου να κάνει έτσι πρόταση γάμου και καταπληκτική η βοήθεια που είχε από τους υπόλοιπους, γιατί δεν το κάνουν εύκολα αυτό, ειδικά οι μεγάλοι άνθρωποι.. Πάρα πολύ γλυκό πραγματικά!

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=5_v7QrIW0zY

Εαυτούληδες!

Σήμερις θα ήθελα να θίξω κάτι που παρατηρώ πολύ καιρό τώρα και όλο δεν το γράφω. Άσχετο θα φανεί με την εποχή, την κατάσταση, τις συνθήκες, ωστόσο, θα μου επιτρέψετε, να το θεωρώ πολύ σχετικό, συγκεκριμένα πολύ πιο σχετικό από όσο δείχνει αρχικά. Περιγράφω τη σκηνή ευθύς αμέσως για να γίνω σαφής: Είμαι στο δρόμο με το αυτοκίνητο, έχει κίνηση ή φανάρι κόκκινο. Είμαι σε σημείο που δεν ενοχλώ να περάσει κάποιος κάθετα το δρόμο, αλλά ο πίσω μου έχει κάνει τη βλακεία να κλείσει λίγο με τον ποπό του αμαξιού του το δρόμο κι έχει κολλήσει όσο μπορεί πάνω στο δικό μου αυτοκίνητο, γιατί οι άλλοι που θέλουν να περάσουν τον βρίζουν, του κορνάρουν κτλ. Εντάξει, θα το δεχτώ ότι έκανε βλακεία, δεν έπρεπε να κλείσει το δρόμο, συμφωνώ. Αλλά την έκανε! Ο μπροστινός μου έχει χώρο μπροστά του και το βλέπω από τη βιτρίνα που έχω στο πλάι μου. Αν του κορνάρω, θα με βρίσει, αλλά ακούει έτσι κι αλλιώς τις κόρνες των άλλων που βρίζουν τον από πίσω μου. Κι όμως δεν ξεκουνιέται να πάει λίγο μπροστά, γιατί έχει βγάλει το πόδι από το συμπλέκτη, έχει βάλει νεκρά, μπορεί να έχει και χειρόφρενο και βαριέται να κάνει συνέχεια την κίνηση με την πρώτη για να ξεκινήσει το αυτοκίνητο. Ερωτώ, λοιπόν! Πόσο αναίσθητος, παρτάκιας, εαυτούλης και ηλίθιος είναι αυτός ο οδηγός; Πόσο βλαμμένος είναι αυτός ο οποιοσδήποτε άνθρωπος που φέρεται έτσι, προφανώς όχι μόνο στο αυτοκίνητο, αλλά και σε πολλά άλλα στη ζωή του; Αυτός που &%στηκε για το αν ο συνάνθρωπος του είναι σε δύσκολη φάση και μπορεί να κάνει κάτι απλό κι εύκολο να τον βοηθήσει και δεν το κάνει; Θα απαντήσω κιόλας γιατί μονολογώ!

 Π-Α-Ρ-Α   Π-Ο-Λ-Υ!!!

Τόσο πολύ που θέλω να κατέβω από το αμάξι και τον βαρέσω. Τόσο πολύ που θέλω να του κορνάρω μέχρι να ξεκουφαθεί και να ξυπνήσει από το λήθαργο της αναισθησίας που τον δέρνει και να συνειδητοποιήσει ότι στο δρόμο, όπως και στην κοινωνία, δεν ζει μόνος του, αλλά τυχαίνει να υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, που, δυστυχώς, εξαρτώνται και από αυτόν για να συνεχίσουν να ζουν, να πάνε στις δουλειές τους, στο σπίτι τους κτλ. Βαρέθηκα πια όλους τους εαυτούληδες ανθρώπους!

Φυσικά όλο το παραπάνω ξέσπασμα δεν είναι γιατί κάποιος δεν προχωρούσε λίγα μέτρα στο δρόμο με το αυτοκίνητό του. Είναι γιατί υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί έξω με αυτή τη γαϊδουρία στον εγκέφαλο και στην ψυχή που δεν δίνουν δεκάρα για όλους τους άλλους, με αρχή ίσως την οδηγική συμπεριφορά. Ας μην βιαστεί κανείς να πει ότι λέω κάτι γελοίο κι ότι επειδή κάποιος φέρεται έτσι στο αμάξι, φέρεται και παντού. Αν δεν φέρεται έτσι παντού, λίγο δύσκολο να γίνεται γαϊδούρι μόνο μπροστά από το τιμόνι, γιατί η γαϊδουριά είναι "κατάσταση ψυχής" κι όχι "κατάσταση" σκέτο. Επίσης, δεν μπορεί να του έτυχε του καθενός μια φορά που ήταν πολύ κουρασμένος στο αυτοκίνητο, διότι τότε έχω πέσει εγώ σε όλους τους κουρασμένους οδηγούς που κατά τα άλλα είναι μια χαρά άνθρωποι!

Από όλους αυτούς δεν θα βγάλω και τον εαυτό μου! Έχω υπάρξει κι εγώ μια δυο φορές γαϊδούρα και βαρέθηκα να βάλω ταχύτητα και να πατήσω γκάζι, αλλά αμέσως θυμήθηκα ότι δεν κάνουν έτσι οι άνθρωποι και ότι είναι ηλιθιότητα να ενοχλώ και να νευριάζω έναν άνθρωπο επειδή απλώς βαριέμαι και κουνήθηκα. Δεν διεκδικώ παράσημο, μάλλον αυτό της ανοιχτής παλάμης μου αξίζει που εξακολουθώ και ανέχομαι όλους αυτούς, αλλά δεν γίνεται να μην δείχνει αυτό πολλά... δυστυχώς πάρα πολλά για την κοινωνία στην οποία ζούμε και κατά τη γνώμη μου εξηγεί και πολλά από τα γιατί που μας βασανίζουν για το πώς γίναμε έτσι!

Γι' αυτό στο δρόμο κοιτάμε και κανά καθρέφτη να δούμε αν ενοχλούμε κάνεναν άνθρωπο! Όλοι μας!

Χαμένος θησαυρός!

Είδα μέσα στις γιορτές τη "Νήσο 2" και γέλασα. Είχε πλάκα, συμπαθώ απίστευτα τον Βλαδίμηρο, αλλά και πολλούς άλλους που παίζανε και, επειδή είχα δει και το πρώτο έργο, έχω να πω ότι το σίκουελ ήταν καλύτερο . Γέλασα περισσότερο, πέρασα ένα ευχάριστο απόγευμα, δεν είναι για φιλοσοφία, έτσι; Μην αναμένετε κάτι βαθυστόχαστο, αλλά για αυτό που το θέλουμε είναι πολύ οκ. Επίσης κόλλησα με το τραγούδι των Ονιράμα που είναι το τραγούδι της σειράς, το οποίο είναι πολύ κεφάτο, ανεβαστικό και χαίρομαι πολύ κάθε φορά που το ακούω. Γι' αυτό το βάζω να το ακούσετε και εσείς! Γέλασα πολύ στο έργο, εκτός από την ατάκα "Κούκλα..." του Βλαδίμηρου (δεν λέω άλλα, δείχνει και στο τρέιλερ) και με τον ρόλο του δάσκαλου, οδυσσέας παπασπηλιόπουλος εξαιρετικός και στην κωμωδία (δεν μας σκιάζει μόνο στη 10η εντολή!).

Μια φορά και έναν καιρό προσπάθησα και εγώ

να αλλάξω όλους τους χάρτες μου να αλλάξω ουρανό

στης νήσου τα καμώματα να ξαναγεννηθώ

να ψάξω τα φανέρωτα και να ξελόγιαστω

κι όλο λέω να ξεφύγω από φαντάσματα και αερικά

κι όλο λέω πως θα γίνω στον κόσμο τον δικό μου βασιλιάς

Ψάχνω τον χαμένο θησαυρό

Ψάχνω να βρω το μυστικό

Φτιάχνω λιγό λίγο το όνειρο

Μήπως και το ψέμα μου

βγει αληθινό

Μια φόρα και έναν καιρό ακολούθησα και εγώ

τα λάθη μου τα πάθη μου και τον εγωισμό

μα πριν λαλήσει πετεινός τα πάντα θα αρνηθώ

θα αλλάξω τα σημάδια μου θα αλλάξω ουρανό

κι όλο λέω θα ξεφύγω από φαντάσματα και αερικά

κι όλο λέω πως θα γίνω στον κόσμο τον δικό μου βασιλιάς

Ψάχνω τον χαμένο θησαυρό

Ψάχνω να βρω το μυστικό

Φτιάχνω λίγο λίγο το όνειρο

Μήπως και το ψέμα μου

βγει αληθινό

Happy New Year - 2012

Καλή χρονιά και ευτυχισμένος ο νέος χρόνος! Να είμαστε καλά όλοι μας, υγεία πάνω από όλα και όλα τα υπόλοιπα θα τα βρούμε! Προχθες που έφευγε το 2011 είπα μια βλακεία μιλώντας με έναν δικό μου άνθρωπο, ότι θέλω να φύγει το έτος αυτό, γιατί ήταν χάλια. Εε, λοιπόν, χαζομάρα είπα, μάλλον γιατί θυμήθηκα όλα αυτά που συμβαίνουν στα πολιτικοοικονομικά και είναι χάλια πραγματικά... Ωστόσο, μια χαρά χρονιά ήταν τελικά τώρα που το σκέφτομαι, για μένα τουλάχιστον, χρονιά-σταθμός που δεν θα την ξεχάσω ποτέ! Άλλαξε η ζωή μου, πήγε παρακάτω, με πολλούς τρόπους, σε πολλά επίπεδα, όμως όταν κάτι αλλάζει, αλλάζει πάντα για καλό, ακόμα κι αν στην αρχή δεν βλέπουμε ότι είναι καλό. Κάποτε τις φοβόμουν πολύ τις αλλαγές, ακόμα είμαι διστακτική στην αρχή σε αυτές, δεν θα πω ψέματα, όμως δεν τις φοβάμαι πια. Ο Θεός μου αποδεικνύει κάθε μέρα ότι δεν χρειάζεται να τις φοβάμαι, γιατί όταν ξέρεις τον εαυτό σου ή όταν θες πολύ να τον μάθεις, δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε βοηθήσει να είναι καλές οι αλλαγές! Δεν μπορώ να πω ποιο είναι το σημαντικότερο γεγονός του 2011, όλα τα μεγάλα ήταν και σημαντικά, σίγουρα η λέξη της χρονιάς ήταν ΑΛΛΑΓΗ! Τώρα περιμένω με πολλή αγωνία, χαρά και προσμονή όσα έχει να μου προσφέρει το 2012, ελπίζω τη σταθεροποίηση των αλλαγών και την εδραίωσή τους! Κι ό,τι άλλο θέλει ο Θεός!

Καλή μας χρονιά λοιπόν!!!


YΓ: Σήμερα γιορτάζει η αδελφούλα μου, Χρόνια πολλά Φαιόνι μου!!!!

Έφτιαξε που λέτε η μητέρα σήμερα ένα χοιρινό με ρόδι και μέλι... πολύ μαλακό, δεν το συζητώ... και ωραία, πηχτή σάλτσα... η συνταγή από εδώ:
http://www.megatv.com/pareastinkouzina/default.asp?catid=24816#toppage

και η φωτό από αυτό που έγινε κι έμεινε:

Χριστούγεννα ήρθαν πάλι!

Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και παρά τη μούρλα των ημερών και το γεγονός ότι τρέχω σαν το βέγγο μέρες τώρα, έκανα μια παύση να ετοιμάσω γλυκάκια για τις γιορτές, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, μπισκότα! Θα έρθουν κι άλλα, σιγά σιγά! Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες! Πρώτη φορά τα έκανα όλα αυτά τα γλυκά, δεν τα είχα ξαναφτιάξει, αλλά ευτυχώς, πέτυχαν!

για να μην μπερδευόμαστε, δεν είναι τίποτα κακό, είναι απλώς χρωματιστή ζάχαρη που έφτιαξα με χρώματα ζαχαροπλαστικής!

περισσότερα χρώματα!!!!

τα μπισκότα σκέτα!

η κουζίνα στα κακά της χάλια!

τα μπιθκότα σχεδόν έτοιμα!

τα μπιθκότα έτοιμα!

τα μπιθκότα στολισμένα!

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!!! Υγεία και ευτυχία και περισσότερα χαμόγελα!!!!