Καλό Δεκαπενταύγουστο!

Αύριο είναι Δεκαπενταύγουστος! Γιορτάζει και η μανούλα μου, μιας και λέγεται Μαρία κι είπα να της φτιάξω μια τούρτα για το καλό! Φαίνεται καλή, θα επανέλθω με σχόλια και εντυπώσεις όταν κοπεί η τούρτα, προς το παρόν είναι ολάκερη, χωρίς απώλειες!

Φτάσαμε χαζά χαζά στα μέσα και αυτού του μήνα. Τελειώνει το καλοκαίρι, παίδες. Πλησιάζει ο Σεπτέμβρης, αρχίζουν σιγά σιγά οι δραστηριότητες όλων μας και κάτι με πιάνει που το σκέφτομαι... Από τη μία, θέλω πολύ να περάσει ο καιρός, γιατί πιστεύω ότι το μέλλον έχει να μου φέρει πολλά και ωραία, αλλά από την άλλη νιώθω αρκετά κουρασμένη ακόμα. Λες και δεν πέρασαν αυτοί οι καλοκαιρινοί μήνες, ενώ, σας το ομολογώ πολύ ειλικρινά, έγιναν τόσα πολλά και σημαντικά αυτό το διάστημα, όσα δεν έγιναν τα τελευταία τρία χρόνια! Μέχρι πρότινος ήμουν σωματικά και ψυχικά κουρασμένη. Τώρα νιώθω σχεδόν εξ ολοκλήρου σωματική κόπωση, η ψυχική κόπωση φεύγει σιγά σιγά, με βοηθάνε αυτά που νιώθω τον τελευταίο καιρό να ανανεώνομαι, με βοηθάνε οι άνθρωποι ή ο άνθρωπος να νιώθω καλά, και έχω πολύ καιρό να αισθανθώ καλά.... Μάλλον ένα ευχαριστώ δεν φτάνει.... Καμιά φορά οι λέξεις είναι φτωχές να αποδώσεις όσα έχεις μέσα σου και μένα ξαφνικά τα Ελληνικά μου φαίνονται αρκετά φτωχά... Αλλά δεν πειράζει, όποιοι, όποιος χρειάζεται να ξέρει, ξέρει... Καλό Δεκαπενταύγουστο, λοιπόν! Κι επειδή ξέρω και ανθρώπους που αυτή η μέρα δεν τους φέρνει χαρά, αλλά λυπηρές θύμησες και πόνο, ελπίζω η Παναγία που γιορτάζει αύριο να απαλαίνει κάθε μέρα τη θλίψη τους και τα βάσανα όλων μας... Να προσέχετε, να προσέχεις...